Znajomość wyrazów i ich struktury morfologicznej w danym języku nie jest równoznaczna z możliwością swobodnego porozumiewania się.
Ludzie nie tworzą komunikatów złożonych z pojedynczych wyrazów, ani też z prostego, czy przypadkowego ich zestawiania.
Do konstruowania wypowiedzi potrzebne są jednostki o wyższym stopniu organizacji -> dział wiedzy o języku: SKŁADNIA
Aby powstała jakaś informacja w danym języku musimy zastosować jednostkę składniową jaką jest wypowiedzenie.
Wypowiedzenie to ciąg wyrazów, który stanowi minimalną jednostkę informacyjną w procesie porozumiewania się
Stanowi całość formalną i treściową. Wyrazy składające się na wypowiedzenie muszą być zharmonizowane pod względem treści i formy.
W starannej mowie wypowiedzenie wydzielone jest z tekstu pauzami i zamknięte linią intonacyjną.
W piśmie zaczyna się ono duża literą i kończy kropką lub innym znakiem końcowym (!/?/…)
Wypowiedzenia mogą mieć różną postać - najczęściej przyjmują formę zdania.
Zdanie to takie wypowiedzenie, którego centrum konstrukcyjnym jest finitywna postać czasownika. + mają wariant trybu + są określone przez osobę (przynieślibyśmy) + należą do bezosobników (przyniesiono, zablokowano) + są formami czasowników nieosobowych (trzeba, można, wiadomo)
WERBALNE | NIEWIERBALNE |
---|---|
- | Równoważnik zdania |
- | Zawiadomienie |
- | Wykrzyknienie |
Rodzaj wypowiedzenia, które nie zawiera czasownika finitywnego, ale można go w sposób naturalny wprowadzić. Zdanie z opuszczonym, ale domyślnym czasownikiem. Wykorzystywane głównie w toku mowy potocznej.
Niektóre z nich można zrekonstruować tylko po uwzglednieniu szerszego kontekstu np. Po obiedzie
Rodzaj wypowiedzenia, które stanowi całość informacyjną, ale nie zawiera czasownika finitywnego i nie można go w sposób naturalny wprowadzić. Centralnym elementem jest zwykle rzeczownik.
Napisy, tytuły, podpisy pod ilustracjami, informacje w miejcach publicznych, na etykietach towarów
Ogródki działkowe, Język polski
Wyrazy w wypowiedzeniu tworzą związki o charakterze semantycznym i formalnym. Nie wszystkie mają równy status składniowy. + samodzielnie pełnią określoną funkcję w jednostce składniowej + ich rola ogranicza się do towarzyszenia wyrazom samodzielnym składniowo lub do ich łączenia w wypowiedzeniu
Ze względu na różny status wyrazów w związkach składnikowych w podziale wypowiedzenia na mniejsze jednostki posługujemy się pojęciem skladnika syntaktycznego /w gramatyce -> części mowy
Nie wszystkie wyrazy mogą występować samodzielnie
ANALIZTYCZNE FORMY FLEKSYJNE
Składniki syntaktyczne wchodzą w związki składniowe
Nadrzędnik / podrzędnik
Tradycyjnie wyróżniamy trzy typy związków syntaktycznych: zgody, rządu i przynależności
Składnik nadrzędny narzuca podrzędnikowi swoje właściwości gramatyczne, a podrzędnik je kopiuje. Od roku nie odwiedziłem mojej kuzynki.
W języku polskim w typowych związkach zgody występują rzeczowniki i przymiotniki oraz zaimki przymiotne, liczebniki porządkowe, imieslowy przymiotnikowe np. biedne dziecko, w takim dniu, szóstego tygodnia
Nadrzędnik narzuca podrzędnikowi jakąś konkretną formę fleksyjną, ale nie wynika ona z naśladowania przez składnik podrzędny właściwości gramatycznych nadrzędnika. Od roku nie odwiedziłem mojej kuzynki.
W języku polskim najbardziej charakterystyczny jest związek rządu tworzony przez czasownik z rzeczownikiem np. cerować skarpetę (B), zaufać przyjacielowi (C), zająć się nim (N)
W związku rządu pozostają także dwa składniki rzeczownikowe np. mama Małgosi, rękaw marynarki, podwozie samochodu, przyglądanie się klientom, zainteresowanie się sztuką, rozmowa o szkole
Rzadziej przymiotnik z rzeczownikiem np. bliski rozpaczy, chętny do pracy
Nadrzednik nie uzależnia formalnie podrzędnika. Powiązanie między nimi ma charakter znaczeniowy. Od roku nie odwiedziłem mojej kuzynki.
W języku polskim w roli podrzędnika występuje najczęściej przysłówek np. śpiewać głośno, modlić się żarliwie lub wyrażenie przyimkowe np. odpoczywać nad morzem, uciec za granicę
Wyodrębnienie w wypowiedzeniu związków syntaktycznych i zaliczenie ich do jednej z wcześniejszych grup daje nam częściową informację o stosunkach między składnikami wypowiedzenia.
By opis składniowy był pełniejszy i bardziej precezyjny w aktualnych opracowaniach składni języka polskiego wykorzystuje się pojęcie akomodacji.
CZYNNE | BIERNE |
---|---|
Dany człon występuje w roli składnika akomodującego (nadrzędnego) | Dany człon występuje w roli składnika akomodowanego (podrzędnego) |
Akomoduje pod względem | jest akomodowany pod względem |
---|---|
PRZYPADKA - światło świecy | PRZYPADKA zjadłem bułkę |
PRZYPADKA LICZBY (RODZAJU) - daleka podróż, dalekich podróży | PRZYPADKA LICZBY - dziesięc metrów |
OSOBY LICZBY (RODZAJU) - pociąg odjechał, pociąg odjedzie | - |
Akomoduje pod względem | jest akomodowany pod względem |
---|---|
PRZYPADKA - złowił rybę | OSOBY LICZBY RODZAJ pies zaszczekał, pies szczeka |
BEZOKOLICZNIKA - idzie spać | BEZOKOLICZNIKA - umiem pisać |
IMIESŁOWU - spuściwszy oczy, zaczerwieniła się | IMIESŁOWU - drzemał, chrapiąc |
Akomoduje pod względem | jest akomodowany pod względem |
---|---|
PRZYPADKA - chętny do pracy | PRZYPADKA LICZBY RODZAJU mądra decyzja, mądrymi decyzjami |
Akomoduje pod względem | jest akomodowany pod względem |
---|---|
PRZYPADKA LICZBY (RODZAJU)- stu uczestików wystartowało, stu uczestników wystartuje | PRZYPADKA zjadłem sześć pączków |
PRZYPADKA LICZBY - dwadzieścia minut | RODZAJU dwunastu mężczyzn |
W opisach składniowych współczesnej polszczyzny znane są modele prostych wypowiedzeń zdaniowych. Opierają się one na właściwościach składniowych kluczowego dla zdania składnika, jakim jest czasownik w formie zdaniotwórczej (finitywnej).
Wokół czasownika powstaje schemat konstrukcyjny, wynikający z jego wymagań składniowych.
Wymagania = konotacje składniowe
to zjawisko polegające na zapowiadaniu przez dany składnik innego.
Podstawowym modelem zdania prostego w języku polskim jest schemat zdaniowy, w którym występuje czasownik w formie finitywnej konotujący dwa człony składniowe
Dwa konotowane człony to najczęściej rzeczowniki, z których jeden występuje w mianowniku, a drugi w którymś z przypadków zależnych.
Podobnie jak w przypadku wypowiedzeń prostych, zdania złożone tworzymy w ramach okreslonych schematów.
Znajomość tych schematów jest podstawą kompetencji językowej każdego użytkownika języka.
1) WSPÓŁRZĘDNIE ZŁOŻONE
2) PODRZĘDNIE ZŁOŻONE
Podstawą tego podziału jest różnica w związkach pomiędzy członami składowymi wypowiedzenia złożonego.
W 1. wypowiedniki mają postać równorzędną wobec siebie, natomiast w 2. jeden z wypowiedników jest nadrzędny wobec drugiego.
Rozpoznawanie wypowiedzeń współrzędnych i podrzędnych, a także ich typów jest możliwe ze względu na różne wyrazy łączące poszczególne wypowiedniki. Są nimi najczęściej spójniki.
WSKAŹNIKI ZESPOLENIA
RODZAJ | PRZYKŁAD |
---|---|
ŁĄCZNE | Siedziałam na krześle i myślałam o śmierci |
PRZECIWSTAWNE | Miałam kiedyś ambicje, ale potem przyszłam na te studia |
ROZŁĄCZNE | Pouczę się na językoznawstwo lub pójdę zachlać w trupa |
WYNIKOWE | Nie słuchałam na zajęciach, więc będę bezrobotna |
WŁĄCZNE (in. synonimiczne) | Zajęcia trwały 3 godziny lekcyjne, czyli jakieś milion minut |
RODZAJ | OPIS | SPÓJNIK | PRZYKŁAD |
---|---|---|---|
DOPEŁNIAJĄCE | wypowiednik podrzędny jest konotowany przez człon nadrzędny. | że, żeby, aby, kto, co, jak | Powiedziała mi, że mam brzydki ryj |
WZGLĘDNE | (in. przydakowych), człon podrzędny jest rozwinięciem rzeczownika. | który, jaki | Nie zmarnuj możliwości, jakich nie daję Ci ta uczelni |
CZASOWE | (in. temporalne), człony są połączone realcją czasową. | kiedy, podczas, gdy, zanim, odkąd, dopóki | Odkąd w czwartki nie jeżdżę do Gdyni, czuję się świetnie |
LOKATYWNE | (in. miejscowe), realcja przestrzenna wyrażona pomiędzy wydarzeniami w dwóch wypowiednikach. | skąd, dokąd, gdziekolwiek | Gdziekolwiek nie pójdę, czuję chęć zabicia się |
WARUNKOWE | (in. przpuszczające). wydarzenie stanowiące treść członu nadzrędnego może zaistnieć, jeśli są spelnione odpowiednie warunki. | jeśli, jeżeli, gdyby | Jeśli stanie się cud, to może znajdę pracę po tych studiach |
PRZYCZYNOWE | jeden z członów zawiera przyczynę zdarzenia, króre skutek zwiera się w treści wypowiednika nadrzędnego. | bowiem, skoro, gdyż | Nie wiem co to jakość życia, gdyż nie słuchałam prof. Majkowicza |
CELOWE | podrzędny wypowiednik zawiera cel zdarzenia , które jest zawarte w treści nadrzędnika. | żeby, aby, byle | Zrób kurs na obsługę wózka widłowego, abyś po studiach miała co robić |
SPOSOBOWE | człon podrzędny określa sposób wykonania jakiejś czynności opisywanej w członie nadrzędnym. | jak, tak jak, tak że | Przerzuciłam się z MDMA na kokainę, tak jak mi poradziłeś |
PRZYZWOLENIOWE | człon podrzędny przedstawia zdarzenia, które nie jest oczekiwane biorąć pod uwagę treść wypowiednika nadrzędnego. | choć, chociaż, mimo że | Mimo, że jestem bardzo mądra, nie umiem się wysłowić |
SKUTKOWE | człon podrzędny prezentuje zdarzenie, które jest spowodowane czymś wyrażonym w treści członu nadrzędnego. | aż | Cieszyłam się tak bardzo, aż musiałam się upić |
Komunikacja językowa
Często: większe jednostki, ciagi nieprzypadkowo dobranych i wzajemnie powiązanych wypowiedzeń.
Ciąg wypowiedzeń znaczeniowo powiązanych, składajacych się na całościowy komunikat.
zakłada, że wypowiedzenia składające się na tekst są związane jakimś wspólnym wątkiem tematycznym
Utrwalone w społecznym obiegu schematy działań językowych o mniej lub bardziej zdeterminowanej budowie
Najbardziej znane gatunki tekstów literackich, dzięki nim odbiorca wie, czego spodziewac się po poszczeólnych rodzajach (powieść obyczajowa, reportaż prasowy, sonet).
Mniej znane studia i analizy nieliterackich, w tym potocznych gatunków tekstów.
GATUNKI MOWY
- | POTOCZNE | OFICJALNE |
---|---|---|
PISANE | SMS, list, notatki | artykuł, zarządzenie |
MÓWIONE | rozmowa, dowcip | wykład, kazanie |
We współczesnych studiach nad tekstem pojawia się pojęcie dyskursu. Oznacza ono szeroko rozumiany tekst wraz z sytuacją, w której jest prezentowany.
Jest to zdolnośc nabywana stopniowo w procesie rozwoju osobniczego
Sposób na poprawę komunikacji jest zależny od zrozumienia związku zaburzeń mowy pacjenta z sytuacją w której zaburzenia te się pojawiają -> niezbędna zatem nie tylko znajomość istoty elementów składowych języka takich jak fonemy, wyrazy, zdania, ale także całościowa wiedza na temat tekstu i dyskursu